2011, ജനുവരി 8, ശനിയാഴ്ച
സൗഹൃദം
"ഒറ്റപ്പെടല് - അതാണ് നിന്റെ പ്രശ്നം എങ്കില് ഓര്ത്തു നോക്കു, നീ യഥാര്ത്ഥത്തില് ഒറ്റയ്ക്കാണോ ?
ഒരിക്കലെങ്കിലും ഒറ്റയ്ക്ക്, കൂരിരുട്ടില് ഇരുന്നു ഹൃദയം തുറന്നു കരയണം - അതാണ് എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ സുഖം. പക്ഷെ ഇപ്പോള് എനിക്കത് കഴിയുന്നില്ല. ഇവിടെ ഇരുട്ടില്ല, കണ്ണഞ്ചിപ്പിക്കുന്ന പ്രകാശം മാത്രം. എന്റെ കണ്ണുകള്ക്ക് കരയാന് പറ്റാറേ ഇല്ല.എന്നും മനസ്സു കരയുമ്പോള് എന്റെ കണ്ണുകള്ക്ക് വേദനിക്കും വരെ ചിരിക്കേണ്ടി വരുന്നു... പിന്നെ ഏകാന്തത, തിരക്കിനിടയ്ക്ക് ഞാന് അത് അറിയാറില്ല. ഞാന് തനിച്ചാണെന്ന്കൂടെ മനസ്സിലാവാത്ത ഒരുതരം virtual loneliness - ഇത് എന്റെ അവസ്ഥ. ഈ ബന്ധനങ്ങളില് നിന്നും ഒരു മോചനമാണ് ഞാന് തേടുന്നത്....
നമ്മള് തികച്ചും രണ്ടു ദിശകളില് സഞ്ചരിക്കുന്നവര് - പക്ഷേ ലക്ഷ്യം ഒന്നല്ലേ ? മരണം - വഴി ആത്മഹത്യയും അല്ലെ? "
- മീരയുടെ ആദ്യത്തെ messge. അവളെ ഇഷ്ടം ആയതു കൊണ്ടോ, അവളുടെ അവസ്ഥ അവ്യക്തമായെങ്കിലും അതിലൂടെ മാത്രമേ പരിചയം ഉള്ളു എന്നത് കൊണ്ടോ ഒന്നുകൂടെ വായിച്ചു.
പക്ഷേ അതിലെ സങ്കീര്ണതകളെ കുറിച്ച് ഒരിക്കലും തല പുകച്ചിട്ടില്ല. ഈ അവസാന നാളുകളില് വികാരം വിചാരങ്ങളെ കീഴടക്കി വാഴുന്നു. തലച്ചോറില് പ്രവര്ത്തിക്കുന്ന യന്ത്രമല്ല, മനസ്സ് നയിക്കുന്ന വെറും മനുഷ്യന് ആയി... ഇപ്പോള് തന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നത് പണ്ട് പഠിച്ച പാഠങ്ങളിലെ സൂര്യനെകാളും വലിയ, അനേകം പ്രകാശ വര്ഷങ്ങള്ക്കപ്പുറമുള്ള നക്ഷത്രമല്ല, നമ്മുടെ കടുകുമണിയോളം ചെറിയ, എപ്പോഴും കണ്ണുചിമ്മി ചിരിക്കുന്ന പാവം ഒരു കുഞ്ഞു സുഹൃത്ത്.
തിരിച്ചു ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരി മാത്രം നല്കി - ആ സുഹൃത്തിനെ കൂരിരുട്ടില് ഒറ്റയ്ക്കാക്കി അഖില ലാപ്ടോപ് എടുത്തു...
ഒറ്റപ്പെടല് അസഹ്യമായപ്പോള് എടുത്ത തീരുമാനം, തനിച്ചു ജീവിക്കുന്നത് എന്തിനാണ് ? പലപ്പോഴും ഓര്ത്തിട്ടുണ്ട് ജീവിതത്തിന്റെ അര്ത്ഥമെന്ത് എന്ന് . സ്നേഹത്തിനെ തേടിയുള്ള യാത്രയാണ് അതെന്നു പറഞ്ഞു കേള്ക്കുന്നു... പക്ഷേ സ്നേഹിക്കാന് ഇപ്പോള് ആരും ഇല്ല.. അത് തേടി അലയാന് ഇനിയും വയ്യാ... അത് കൊണ്ട് ഈ യാത്ര നിര്ത്തുന്നു....
അങ്ങനെ മരണത്തിലേക്ക് എത്താന് മുന്പരിചയം ഇല്ലാത്ത അഖില, social network ലോകത്തില് അതനുകൂലിക്കുന്നവരെ തിരഞ്ഞു പിടിച്ച്, അവര്ക്കിടയില് ഒരുവളായി. ഓണ്ലൈന് ഗ്രൂപ്പ്, അവിടെ കിട്ടിയ ഏറ്റവും നല്ല സുഹൃത്താണ് മീര...
സുഹൃത്ത് എന്ന് എല്ലാ അര്ത്ഥത്തിലും പറഞ്ഞു കൂടാ... കാരണം അവള് എന്തിനാണ്, എങ്ങനെയാണ് ഈ കൂട്ടത്തില് വന്നെത്തിയത് എന്ന് ഇതുവരെ ചോദിച്ചിട്ടില്ല.. സ്വന്തം ദുഖഭാരം താങ്ങാന് കഴിവില്ലാത്തവര് എങ്ങനെയാ അല്ലെങ്കില് എന്തിനാ മറ്റുള്ളവരുടെ വിഷമങ്ങള് അറിയുന്നത് ? അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഒന്നും അങ്ങോട്ട് ചോദിച്ചിട്ടില്ല. പക്ഷേ മീരഎല്ലാം ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരുപാട് ഉപദേശങ്ങളും തന്നിട്ടുണ്ട്. ചിലപ്പോഴൊക്കെ അവ്യക്തമായി അവളെ കുറിച്ചും പറയാറുണ്ട്.
ഇടയ്ക്ക് അവിടെയുള്ള മറ്റുചിലരുടെ കാര്യങ്ങള് കേള്ക്കുമ്പോള് താന് അനുഭവിക്കുന്നത് ശെരിക്കും അത്ര വലിയ ദുഖമാണോ എന്ന് പോലും തോന്നും ...
ഇപ്പോള് ഓരോ ദിവസവും അവസാനത്തേത് എന്നോര്ത്താണ് എഴുന്നേല്ക്കാറ്. പക്ഷേ ഇതുവരെ ഒന്നും ചെയ്യാനുള്ള ധൈര്യം ഇല്ല. രണ്ടു മൂന്നു പ്രാവശ്യം ശ്രമിച്ചെങ്കിലും, മരണത്തെ വരിക്കാനുള്ള ശക്തി ആയില്ല.
പിന്നെ ഓരോന്നോര്ക്കും, ഞാന് പോയാല് എങ്ങനെ ? എന്ത് ? എന്നൊക്കെ. ഇപ്പോള് ഒറ്റയ്ക്കാക്കിയവരാണെങ്കിലും, പ്രിയപ്പെട്ടവരാണ്. അവരുടെ കണ്ണുനീര് ഓര്ക്കുമ്പോള് അറിയാതെ കരഞ്ഞു പോവും. പിന്നെ ചിരിയും വരും. സ്വന്തം മരണം ഓര്ത്ത് കരയുന്നവള്.
രണ്ടു ദിവസമായി നെറ്റ് ഡൌണ് ആയിട്ട്... അതിനു ശേഷം പുതിയ സുഹൃത്തുക്കളെ ഒന്നും കണ്ടിട്ടില്ല... അടുത്ത message വായിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് മീരയുടെ സ്റ്റാറ്റസ് അപ്ഡേറ്റ് ശ്രദ്ധയില്പെട്ടു.
"കൃഷ്ണാ ... ഈ മീര പിന്മാറുന്നു...." വായിച്ചപ്പോള് ഹൃദയത്തില് ഒരു മിന്നല് ആളി. ഇനി അവള്... എങ്കിലും എന്നോട് പറയില്ലേ... ? പക്ഷേ രണ്ടു ദിവസമായി ഞാന് ഓണ്ലൈന് - ല് വന്നിട്ട്...
ഹേയ് ചിലപ്പോള് തിരിച്ചു ജീവിതത്തിലേക്ക് എന്നായിരിക്കുമോ അതിന്റെ അര്ഥം..
ഇന്ന് അവളെ ഓണ്ലൈന് ഇല് കാണുന്നും ഇല്ല... ചിലപ്പോള് invisible ആയിരിക്കും...
താന് കേറിയപ്പോള് chat -ല് അയച്ച "ഹായ് " ക്ക് മറുപടി ഇതുവരെ കിട്ടിയിട്ടില്ല.. invisible ആണെങ്കില് അവള് ചാറ്റ് ചെയ്തേനെ...
ഇനി അവിടെയും നെറ്റ് ഡൌണ് ആണോ ?
ഈശ്വരാ .. എന്താണാവോ പറ്റിയത് ...
ജീവിതത്തെ ദുഖത്തിന് മുന്പില് അടിയറവു വെക്കാതെ പിന്മാറുകയാണോ?
ഈ അവസാന നാളുകളില് ദൈവം വളരെ കുറച്ചു നാളത്തേക്ക് തനിക്കു കടം തന്ന സുഹൃത്ത്. എന്താണ് അവള്ക്കു സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് ഊഹിക്കാന് പറ്റുന്നില്ല, അല്ലെങ്കില് ഊഹിക്കാന് പേടിയാവുന്നു.
inbox - ല് രണ്ടു unread messages.
അതിലൊന്ന് അവളുടേത്....
"അഖിലാ...
താന് ഇപ്പോള് എവിടെയാണെന്ന് പോലും അറിയില്ല,ഇത് വായിക്കുമോ എന്നും... രണ്ടു ദിവസം കാണാഞ്ഞതു വേറെ എന്തെങ്കിലും കാരണം കൊണ്ടാണെന്നു ഞാന് കരുതട്ടെ ... ഇവിടെ ഉള്ളവര്ക്ക് എപ്പോള്, എന്തു സംഭവിക്കും എന്ന് ആര്ക്കും ഊഹിക്കാന് പോലും പറ്റില്ല... പക്ഷേ താന് ഇത് വരെ അങ്ങനെ ഒന്നും ചെയ്തിട്ടില്ലെന്ന് ഞാന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു, ആഗ്രഹിക്കുന്നു, പ്രാര്ത്ഥിക്കുന്നു...
താന് പറഞ്ഞത് വച്ച് ഇത്തരം ഒരു കൂട്ടത്തില് താന് വരേണ്ടിയിരുന്നില്ല എന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു ... പലരോടും ഉള്ള വാശിയുടെ പുറത്തു തീര്ക്കെണ്ടതല്ല ജീവിതം... തന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ എല്ലാം, എങ്കിലും ഇത് ഓര്ത്താല് മതി...
പിന്നെ, കുറച്ചു കൂടെ ദിവസം കഴിഞ്ഞു മതി എല്ലാം... ഇപ്പോള് ഏതായാലും വേണ്ട. കുറച്ചു കൂടെ കാത്തിരിക്കണം ....please ...
തന്റെ യഥാര്ത്ഥ അവസ്ഥ ഒരു പക്ഷെ ഞാന് ഊഹിക്കുന്നതിലും അപ്പുറം ആയിരിക്കും.തീരുമാനം എന്ത് ആയാലും നന്നായി ആലോചിച്ചു ചെയ്യു.. എടുത്തു ചാടരുത്. ഇപ്പോള് ജീവിതം കൈവിട്ടു പോയെന്നു തോന്നുന്നെങ്കിലും ഇതായിരിക്കില്ല സത്യത്തില് കൈവിട്ട അവസ്ഥ.
കുറച്ചു നാള് കഴിയുമ്പോള് എല്ലാം ശെരിയായി താന് ഈ ഗ്രൂപ്പില് നിന്ന് unjoin ചെയ്യും എന്ന് ഞാന് കരുതുന്നു...
പക്ഷേ ഞാന്, എന്റെ അവസ്ഥ , എല്ലാര്ക്കും ഭാരമായി ഇനിയും എനിക്ക് വയ്യാ....
- നമ്മള് ഇപ്പോഴൊന്നും തമ്മില് കാണില്ല എന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ട് മീര...."
ഹൃദയത്തിലെ മിന്നല് ഒരു വിറയലായി ....
എന്തിനായിരുന്നു? ആ ചോദ്യം ഒരിക്കലെങ്കിലും തനിക്കു അവളോട് ചോദിക്കാമായിരുന്നു. ഒരു വാക്കെങ്കിലും സമാധാനിപ്പിക്കാന് പറയാമായിരുന്നു.... അവളുടെ മെസ്സേജ് - കള് വഴി തനിക്കുണ്ടായ മനം മാറ്റം അവളിലും സൃഷ്ടിക്കാന് ഒരു പക്ഷേ സാധിച്ചേനെ ....
ഒരുപാട് ഉണ്ടായിരുന്നു ചോദ്യങ്ങള്... പക്ഷേ chat window ഇപ്പോഴും ശൂന്യം...
അവള് പോലും അറിയാതെ പൊഴിഞ്ഞ കണ്ണുനീര് ഒരു പക്ഷെ ക്ഷണികമായ, ആ സൗഹൃദത്തിന്റെ ആഴം മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു.
ഇതിനായി സബ്സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള് (Atom)
Nalloru kadhayayirunnu. Internet chating nte doshangal mathram sadharana subject aakumbol veritta oru kadha. Oru aathmabandathinte kadha... Nannayirunnu
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂമരണം എന്തെളുപ്പം. ഒരു നിമിഷത്തിന്റെ ധൈര്യമോ പ്രകോപനമോ ധാരാളം.
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഎന്നാല്, മരണമില്ലാതെ ജീവിക്കുക എന്നതാണ് ഏറ്റം ശ്രമകരം ദുഷ്കരം..!
ഒരു സ്വപനം നമ്മെ നിരന്തരം ജീവിപ്പിക്കും. സ്നേഹിക്കുകയും സ്നേഹിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുക എന്ന സ്വപ്നമാനത്. എല്ലാത്തിനെയും പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന എല്ലാത്തിനെയും ക്ഷമിക്കുന്ന സ്നേഹം..!!
ജീവിക്കാന് പ്രേരകമാകുന്ന ആ സ്നേഹത്തെ നമുക്ക് വാഗ്ദത്തം നല്കാം.
മീരയ്ക്കും കൂടെ ഈ ലോകത്തിനും.
നിരന്തര സംഘര്ഷം. അതിലൂടെ യാത്ര ചെയ്യുന്ന ഒരു ആഖ്യാന ശൈലി. മനോഹരം, അഭിനന്ദനങള്..!!
സൌഹൃതം അതിന്റെ വില മനസ്സിലാവുന്നത് അതില്ലാതാവുമ്പോള്.. സൌഹൃതങ്ങള്ക്ക് ജീവിതത്തെ മാറ്റി മറിക്കാനാവും. ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ വെല്ലുവിളി ഏകാന്തതയെ തരണം ചെയ്യുക എന്നാണല്ലോ.. മീരക്ക് സംഭവിച്ചത് മറ്റാര്ക്കും സംഭവിക്കാതിരിക്കട്ടെ..ഒരു പാട് അര്ത്ഥ തലങ്ങളിലൂടെ കടന്നു പോവുന്ന കഥ.. ആശംസകള്..
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ"ഹൃദയത്തിലെ മിന്നല് ഒരു വിറയലായി ....
എന്തിനായിരുന്നു? ആ ചോദ്യം ഒരിക്കലെങ്കിലും തനിക്കു അവളോട് ചോദിക്കാമായിരുന്നു. ഒരു വാക്കെങ്കിലും സമാധാനിപ്പിക്കാന് പറയാമായിരുന്നു.... അവളുടെ മെസ്സേജ് - കള് വഴി തനിക്കുണ്ടായ മനം മാറ്റം അവളിലും സൃഷ്ടിക്കാന് ഒരു പക്ഷേ സാധിച്ചേനെ ...."
ഒരിക്കലെങ്കിലും ഒറ്റയ്ക്ക്, കൂരിരുട്ടില് ഇരുന്നു ഹൃദയം തുറന്നു കരയണം - അതാണ് എന്റെ ഏറ്റവും വലിയ സുഖം.
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഈ വരി എനിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടപെട്ട ഒന്നാണ് . കഥ നന്നായിട്ടുണ്ട്
കഥ നന്നായിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ ഒരു സംശയം സ്ത്രീകള് ഏറെ എഴുതുന്നത് മരണം, പ്രേമം, വിരഹം, ആത്മഹത്യ എന്നീ വിഷയങ്ങള് ആണോ?
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഅപ്പൊ ഇതൊക്കെ കയ്യിലുണ്ടല്ലെ വരാൻ വൈകിയതിൽ ക്ഷമിക്കൂ നാട്ടുകാരീ.... . കഥയ്ക്കുപയോഗിച്ച ഭാഷ്യം വളരെ നന്നായിട്ടുണ്ട് ... കുറച്ചേ വായിച്ചുള്ളൂ ഫുള്ളായി മനസ്സിരുത്തി വായിച്ച് ബാക്കി പറയാം
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂവിഷമവും നൊമ്പരവും പങ്കുവയ്ക്കാന് ആരെങ്കിലും കൂടെയില്ലാതെ എന്ത് ജീവിതം ..
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂമനസ്സുതുറക്കാനൊരു കൂട്ടും സൌഹ്രദവുമില്ലെങ്കില് ജീവിക്കുന്നില്ല എന്ന തോന്നലുണ്ടവുന്നു.
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂനന്നയി പറഞ്ഞു.
അഭിനന്ദനങള്!
വായിച്ചിരുന്നു... ആശംസകള്
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഇരുട്ടില് ഒറ്റക്കിരുന്നു കരയുക സുഗമുള്ള ഒരു സംഗതി ആണ്
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂമനസിലെ ദുഖങ്ങളെ ഓക്കേ കണ്ണീരില് കയുകൈ കളയാം
എന്റെ ഒരു സുഹൃത്ത് വഴി ആത്മഹത്യയില് നിന്ന് പിന്മാറാന് പ്രേരണ നല്കാന് വേണ്ടി ഉണ്ടാക്കിയ ഒരു community
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂല് ഞാന് എത്തി... അവരുടെ ഉദ്ദേശം അവരുടെ വാക്കുകളില് - " Our Purpose Is To Change The State Of Mind."
പല രീതിയിലും വിഷമിക്കുന്ന ആള്ക്കാരുടെ മനസ്സ് മാറ്റുക എന്നതായിരുന്നു... അവിടെ വച്ച് ഞാന് കണ്ട ചില സൌഹൃദങ്ങള്, അവര് തമ്മിലുള്ള സംഭാഷണങ്ങള് ഒക്കെ ആണ് ഈ പോസ്റ്റ് നു പിന്നില്....
വായിച്ച എല്ലാവര്ക്കും നന്ദി...
പ്രജു ചോദിച്ചത് പോലെ സ്ത്രീകള് എന്നും മരണവും ആത്മഹത്യയും പ്രേമവും വിരഹവും മാത്രം ആണ് എഴുതുന്നത് എന്ന് പറയാന് പറ്റില്ല ... പിന്നെ ഈ പറഞ്ഞവ എല്ലാം ജീവിതത്തില് ഒരുപാട് പ്രാധാന്യം ഉള്ള വിഷയങ്ങള് ആയതു കൊണ്ടാവാം അവയെ കുറിച്ചുള്ള എഴുത്ത് ധാരാളം വരുന്നത്... പക്ഷേ മറ്റു വിഷയങ്ങളില് ഉള്ള ധാരാളം സ്ത്രീ രചനകളും ഉണ്ട് എന്നാണെന്റെ അഭിപ്രായം... :)
ഒറ്റപ്പെടല് എന്ന അവസ്ഥ വളരെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നതാണ്... പക്ഷേ ഒരിക്കല് ഒറ്റപ്പെട്ടു എന്ന ഒരു തോന്നല് കൊണ്ട് മാത്രം ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കുക എന്ന തീരുമാനത്തില് എത്തരുത് എന്നാണ് ഞാന് പറയാന് ശ്രമിച്ചത്...
ഒരിക്കല് കൂടി വായിച്ചതിനും അഭിപ്രായം പറഞ്ഞതിനും എല്ലാവര്ക്കും നന്ദി...
വെബ് ലോകം അനോണിമസ് ലോകമായതു കൊണ്ടാകാം എല്ലാവര്ക്കും പെട്ടെന്ന് അപ്രത്യക്ഷമാകാനും, പെട്ടെന്ന് പ്രത്യക്ഷപ്പെടാനും കഴിയുന്നത്.. ചിലപ്പോള് നമ്മള് കരുതിയത് പോലെയൊന്നും ആയിരിയ്ക്കണമെന്നുമില്ല് കാര്യങ്ങള്. ആവോ. ചിലര് പെട്ടെന്ന് വന്ന് പെട്ടെന്ന് പോവും, ഒരു പിടി ഓര്മ്മകള് സമ്മാനിച്ച്.
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ"ഒറ്റപ്പെടല് - അതാണ് നിന്റെ പ്രശ്നം എങ്കില് ഓര്ത്തു നോക്കു, നീ യഥാര്ത്ഥത്തില് ഒറ്റയ്ക്കാണോ ?----
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഹരിപ്രിയ, ജീവിതത്തില് ഒട്ടും പരിചയമില്ലാത്ത ഒരു അവസ്ഥയില് നിന്നാണ് ("ഒറ്റപ്പെടല്) ഞാനീ കഥ വായിച്ചു തുടങ്ങിയത്. പ്രിയയുടെ ജീവിതാനുഭവങ്ങളുടെ ആവിഷ്കരമാകുമോ എന്നത് എന്നില് ഒരല്പം അസ്വസ്ഥതയും അതെ സമയം ആകാംക്ഷയും നിറച്ചു. പിന്നീടറിഞ്ഞു, മനുഷ്യാവസ്ഥകളുടെ ഏറ്റു പറച്ചിലാണ് ഇതിലെന്നു..
ചില ആളുകള് ഇങ്ങിനെയാണ്..അവര് തീയില് മുളക്കുന്നില്ല, ഒരു ചെറു വെയിലിന്റെ ലാഞ്ചന എല്ക്കുംപോഴേ വാടി കൊഴിഞ്ഞു,....
മനസ്സ് നിറയെ സന്തോഷത്തിന്റെ മുകുളങ്ങള് വിരിയാനുള്ള ഒരു നിരന്തര പ്രാര്ഥനയാവട്ടെ ജീവിതം ഹരിപ്രിയാ,...
ആത്മഹത്യ ഒന്നിനും ഒരുപരിഹാരമല്ല,പക്ഷേ എല്ലാം കൊണ്ടും പരിഹാരമാണുതാനും.
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂപോസ്റ്റില് പറയാന് ശ്രമിച്ച സിമ്പല് നന്നായി. ആത്മഹത്യ ഒന്നിനും പരിഹാരമല്ല. എഴുത്തില് പക്ഷെ ചിലയിടങ്ങള് എന്തൊ ശരിക്ക് ക്ലിയര് ആവുന്നില്ല. അല്പം കൂടെ ശ്രദ്ധിക്കുക..
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഹരി .... ഇത്തിരി വൈകിപ്പോയി ......
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഏകാന്തത ആകാം.. ആസ്വദിക്കാം .... പക്ഷെ "ഒറ്റപ്പെടല് " അത് ദുസ്സഹമാണ്.....
ഇനിയും എഴുത്ത് തുടരൂ....
"ഒറ്റപ്പെടല് - അതാണ് നിന്റെ പ്രശ്നം എങ്കില് ഓര്ത്തു നോക്കു, നീ യഥാര്ത്ഥത്തില് ഒറ്റയ്ക്കാണോ ?
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഒരു നല്ലകഥ , വിഷയം പഴയടാനെങ്കിലും ,അവതരിപ്പിച്ച രീതിയും, പശ്ചാത്തലവും ശ്രേദ്ധെയമായി , ആശംസകള്
ഹരിപ്രിയാ...
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂആദ്യമായാണിവിടെ വരുന്നത്.
നല്ലൊരു സന്ദേശമാണിവിടെ അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്.
മനോരാജ് പറഞ്ഞ പോലെ ഒരു അപൂര്ണത ഫീല് ചെയ്തു...
(വിമര്ശനമായി കാണരുതേ)...നല്ല നല്ല രചനകളുമായി മുന്നേറുക
ആശംസകള്
നന്നായിരിയ്ക്കുന്നു. ആശംസകള്!!
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂvalare nannayittundu....... aashamsakal..........
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂOn-line chatters ന്റെ അനുഭവ മേഖലയില് പെടുന്നവരുടെ കഥയാണിതെന്ന് മനസ്സിലാക്കാം. ബാഹ്യലോകത്തിലെ യാഥാര്ത്ഥ്യങ്ങളുമായി ബന്ധം പുലര്ത്താനുള്ള വൈമനസ്യത്തോടെ കമ്പ്യൂട്ടര് സ്ക്രീനില് മായികലോകം കെട്ടിപ്പടുത്ത് ദിവസങ്ങള് നീക്കുന്ന വികാരജീവികളാല് തിരസ്കരിക്കപ്പെട്ട അസ്തിത്വത്തിന്റെ(?) ചിത്രം വരച്ചെടുക്കാനുള്ള ഒരു ശ്രമമാണിതെന്നു തോന്നുന്നു. ഇരുട്ടും വെളിച്ചവും തിരിച്ചറിയാനാവാത്ത, അല്ലെങ്കില് ജീവിക്കാന് അറിയാത്ത, സമൂഹത്തെ ഭയപ്പെടുന്ന, അതുമല്ലെങ്കില്, ജീവിക്കാന് പഠിക്കാത്ത ചിലരുടെ ഒരു സഭ...
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഒരുതരം മനോ വിഭ്രാന്തിയുമായി (Delusion), വെളിച്ചത്തില് ഇരുട്ട് തേടുകയും, ഇരുട്ടത്ത് വെളിച്ചം തേടുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരുകൂട്ടം രോഗികളുണ്ട്. അവര്ക്ക് ഫലപ്രദമായ മാനസിക ചികിത്സ അത്യാവശ്യമാണെന്നും, അല്ലെങ്കില് ജനസംഖ്യയുടെ എണ്ണം കുറയാന് ധാരാളം സാധ്യതകള് ഉണ്ടെന്നും ഉദ്ബോദ്ധിപ്പിക്കുന്ന ഒരു ഭാവനാ ചിത്രമായി ഞാന് ഇതിനെ കാണുന്നു.
കാലികപ്രസക്തിയുള്ള ഒരു വിഷയം... നല്ല രസമുള്ള അവതരണത്തിലൂടെ പറഞ്ഞു........!!
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഅഭിനന്ദനങ്ങള്......>!!
ആള്ക്കൂട്ടത്തില് തനിയെ ജീവിക്കുന്നവരായി നാം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു ... നല്ല പോസ്റ്റ്
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂവൈകിയാണ് വായിച്ചത്.. എഴുത്ത് നന്നായിട്ടുണ്ട്.. :)
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂഒറ്റപ്പെടലിന്റെ വേദന
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂനന്നായി പകര്ത്തി..